Dun gegoten, licht bollend, in
vier vlakken opgedeeld; een uiterst doordacht ont-werp. Het is de taak van een
museum dingen uit het verleden in het heden te bewa-ren voor de toekomst. Die
gedachte wordt verbeeldt: op de drie segmenten staat `morgen' - 'is heden' -
'verleden'. Op het vierde segment is de bedekking van de hoek naar achteren
getrokken, er komt een ruitjespatroon te voorschijn, als om aan te geven wat
bewaard wordt. Het zouden tegels kunnen zijn, die deel uitmaken van de grote
collectie van het Openluchtmuseum. Het zou ook kunnen gaan over een weggevouwen
molenzeil. Het zeil en wat daaronder ligt is anders gepatineerd -goudkleurig en
groen - dan de rest van de penning, die is bruin. Dat is een nieuw gegeven in
de Nederlandse penningkunst. De vier segmenten overlappen elkaar en draaien als
de wieken van een molen. Dat verwijst naar een ander aspect van het museum en
geeft tegelijkertijd een indruk van beweging en tijd en versterkt de drie
woorden, die eveneens met tijd te maken heb-ben. De segmenten sluiten net niet
op elkaar aan, er is nog een gat open gebleven. Daar ziet men de open lucht.
Nederlands