De materieschilderijen van Miriam Monchen verplaatsen de beschouwer in een gelaagde, mysterieuze wereld. De doeken hebben landschappelijke associaties, en herinneren aan zee, woestijn, bergen of bossen. Door het gebruik van grove bouwmaterialen als zand, cement, zink en lood, tegenover tere stoffen en papier, en het terughoudende kleurgebruik ontstaat een uit vele lagen bestaande oppervlaktestructuur die niet in een blik te doorgronden is en die de dualistische relatie tussen de huid en de ruimtelijke illusie van een schilderij benadrukt. Het werk is gespeend van menselijke aanwezigheid maar kleine geschreven teksten, foto’s en tekeningetjes verwijzen naar onze werkelijkheid.
Niets in het werk van Miriam Monchen is eenduidig; halftransparante lagen die onderliggende werelden versluieren, een landschap in een landschap dat de ruimtelijkheid weer in twijfel trekt, en onlogische, soms bizarre beeldelementen geven de beschouwer het gevoel dat niets is wat het lijkt.
Eventuele schade en oneffenheden zichtbaar op de foto’s maken onderdeel van de beschrijving.
REF:JS21152