- Wie de etsen van de in 1937 geboren Amsterdammer Sipke Huismans bekijkt, zal misschien even het gevoel hebben, dat hij op bekend terrein is. Geen onduidelijke abstractie of onstuimige verf-erupties, die je bij voorbaat al op het verkeerde been brengen, maar een wereld vol mensen, dieren, dingen en situaties, die herkenbaar is en waarin je, zo lijkt het, zonder angst voor speciale valstrikken of mijnen op je gemak een tijdje kunt ronddwalen, je bent immers op bekend, vertrouwd gebied.
Zo is ook de ets 'Een grote dorst' bevolkt met figuurtjes, die als het ware zeggen: 'Kom maar binnen, het gaat hier gewoontjes toe, niets aan de hand, we staan hier ook maar, omdat Huismans ons zo heeft neergezet'.
Sipke Huismans Een grote dorst III
Sipke Huismans - Een grote dorst III
Het werk van Sipke Huismans spreekt bij een eerste oogopslag makkelijk aan, ook al omdat je na die eerste oppervlakkige beschouwing weer met iets plezierigs kunt beginnen - en dat gaat natuurlijk allemaal veel sneller, dan ik het hier nu schrijf - en wel het 'herkennen' van de voorstelling. Want Huismans is je nog eens extra ter wille door vrienden en bekenden uit boeken, musea, de muziek en alle andere lagen van de werkelijkheid in zijn etsen te laten paraderen. De altsaxofonist en belangrijkste vertegenwoordiger van de be-bop-jazz Charlie Parker staat op een trottoir naast Tom Poes. Bruintje Beer is net over de stoeprand gestruikeld en misschien is het jongetje daar links beneden Pietje Bell wel, gekleed in een matrozenpakje steekt hij zijn hand op, hoewel je niet kunt zien of zijn gezicht vrolijk of droevig staat. Wie op dit punt is aangekomen, zal plotseling merken, dat hij zich heeft laten verleiden tot een meeslepend avontuur.
In gedachten geef je jezelf een schouderklopje, omdat je zoveel situaties en personen hebt herkend, maar je wilt dan méér en dan blijkt dat je geheugen bij vele plekken van de ets te kort schiet. Wie is de vrouw, die op de rand van haar bed een kous aan- of uittrekt, vlak bij een stoel uit vroeger eeuwen, met haar sloffen en een nachtspiegel op een kleedje ? Is het een kopie van een schilderij uit de Gouden Eeuw ? Dat zou kunnen maar het is ook goed mogelijk, dat Huismans je met deze afbeelding juist die richting op wil laten denken en helemaal niet naar een bestaand schilderij heeft gewerkt. De vrouw, die rechts beneden met een kookboek in haar hand, in een pan op het fornuis staat te roeren kan ook zo uit een sprookjesboek weggelopen zijn, misschien hebben de drie vogels en de kat, die bij haar in de buurt staan, er ook wel iets mee te maken. En misschien dat iemand de struisvogel, die een kinderwagen schijnt voort te trekken, herkent of anders de olifant, die door drie mannetjes met hoge hoeden is uitgekozen om als trekbeest te dienen voor een theepot op wielen met in de tuit een merkwaardige kop.