Toon Teeken (Heerlen, 1944) is een atypische kunstenaar. Hij
heeft zijn opleiding nog gehad in een tijd dat produceren belangrijker was dan
presenteren. Je kunt misschien niet zeggen dat hij de openbaarheid schuwt,
opzoeken doet hij haar in elk geval niet. Een bruikbare foto is nauwelijks te
vinden, mij is niet één interview met hem bekend, voor een typering van zijn
werk in anderhalve zin moet je niet bij hem zijn. Maar intussen verdiept hij
zich wel in Musil en Joyce, Deleuze en Derrida, auteurs en denkers die evenmin
bekend staan om hun vlotte babbel. Teeken is een bedachtzame kunstenaar. Het
minste wat je van hem kunt zeggen, is dat hij niet tot de categorie behoort die
maar wat aan rotzooit.