Guillaume Le Roy - map 9 houtsnedes - Sold

deze uitgave bevat 9 gesigneerde houtsneden van guillaume le roy 

nl. 6 in zwart-wit, 2 in één kleur en 1 dubbele in drie kleuren, formaat 80 x 60 cm.

zij werden met de hand afgedrukt op japans papier door p. clement

in een oplage van 35 exemplaren, genummerd van 1 t/m 35

waarvan de nummers 1 t/m 5 niet in de handel zijn

na gebruik zijn de houtblokken vernietigd

de tekst is van h. redeker en werd gezet uit de golio grotesk

f.j. schwendemann te amsterdam vervaardigde de map

terwijl de druk op en buiten- en binnenzijde van de map werd

uitgevoerd in screendruk door g.w.c. paardekoper te amsterdam

deze gemeenschappelijke uitgave van p. clement te amserdam

en uitgeverij w.a. palm te den haag verscheen in 1967

dit is nummer 13/35

dit is geen cassette, geen doos of portefeuille

maar een poort naar buiten

en wie de deuren opent

krijgt een witte ruimte van licht over zich heen

en ook de wanden wijken en worden licht

(hoe kan een cassette zoveel ruimte bergen)

waarin grote vormen bewegen en in voortdurende

verandering schijnen te zijn

vormen op niets gelijkend en toch met alles verbonden

als waren de duizenden landschappen, mensen, dieren,

dingen (de jeugd van guillaume, de bossen guillaume,

blaricum, amsterdam, parijs, de zigeuners

van les saintes-marles de la mer bij wie je was)

ontelbare momentopnamen van het netvlies weer

vloeiend geworden, versmolten en nog voor zij tot een

nieuwe wereld konden stollen teruggeworpen in deze

witte oneindigheid met eigen wetten van zwaartekracht

middelpuntvliedend middelpuntzoekend

en in een niet te ontraadselen eenheid van geboorte

en sterfte, ontstaan en vergaan, lachend (veel lachen),

huilen, woeden, dansen, muziek (veel muziek), vrijen,

twijfelen, teder zijn, zo maar niets doen, hartstochtelijk

bezig zijn, de witte ruimte versieren met zonnen

de nachten met lampions, een spandoek dragen en

protesteren

de kunst overwint het banale door er zich meester van

te maken

telkens weer anders

zoals de verweerde houten tafelbladen van het buitencafe

(hebben wij er nog ranja gedronken of champagnepils

in stijve kleren naast stijve ouders maar met een

wereld vol zon, stof en geuren ?)

de tafels van zijn jeugd, guillaume, tot dragers werden

van zijn beelden en weggesneden, de bronnen van

zijn witte licht, tafels, deuren, zittingen, board, maar

altijd met hun eigen houtwezen en hun nerven, waarvan

hij de taal spreekt, zoals grieshaber een man van het

woud!

guillaume le roy is jong, ik zag hem in 65 voor het

eerst, hij is onder de vele jongeren een van de zeldzamen

die werkt uit een besef (misschien niet meer dan een

instinctief weten) dat waarachtigheid meer waard is dan

alle gunsten van de mode

hans redeker