Margot Homan - Belle étude de 1990 à la sanguine sur papier dessin "Mercurius". - Vendu

• Margot Homan (Oss, 1956) is een Nederlands beeldhouwer. Haar werk maakt onderdeel uit van private en publieke collecties en bedrijfscollecties, en wordt aangekocht voor de openbare ruimte. Homan woont en werkt in Tilburg en in het Italiaanse Pietrasanta.

Margot Homan volgde haar opleiding aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg en behaalde er een eerstegraads onderwijsbevoegdheid. In plaats van parttime lesgeven ging ze beelden maken. Ze verruilde het docentschap voor het kunstenaarschap. Van de destijds heersende kunstopvattingen distantieerde zij zich. Abstractie was de norm, maar daar voelde ze zich niet tot aangetrokken: ze koos voor figuratief. Kunstonderwijs in die richting was er toen nauwelijks. Ze ontwikkelde zich in die zin als autodidact, gedreven door de klassieke (Oud-Griekse en Romeinse) beeldhouwkunst. Homan bracht veel tijd door tussen de anatomieboeken; zo maakte zij zich de kennis van het menselijk lichaam eigen.

Margot Homan heeft een atelier in Tilburg en een atelier in het Italiaanse Pietrasanta in de provincie Lucca. Sinds 2011 is zij lid van de Royal British Society of Sculptors (RBS).

Homan werkt niet in een specifieke stijl, maar creëert vanuit intuïtie. Om die reden werkt ze zonder modellen, want die dragen voor haar een geschiedenis in zich mee. Intuïtief beeldhouwt ze op basis van de anatomische kennis die ze zich door zelfstudie eigen heeft gemaakt,[bron?] maar het toepassen van die kennis is geen doel op zich. Anatomie gebruikt Homan als de drager van een hoger ideaal, dat altijd het uitgangspunt vormt in haar werk,[bron?] een ideaal of idee dat gestalte krijgt in een groot aantal potloodschetsen. Met het papieren ontwerp experimenteert zij vervolgens in kleine modellen in klei of was. Dit is een langdurig en intensief proces.
Het overgrote deel van Homans werk toont menselijke figuren, maar er zijn ook vazen met vogelachtige ornamenten die verwijzen naar Griekse vaaskunst. 

Beelden van Margot Homan ademen de sfeer van de klassieke traditie, maar met vernieuwende elementen. Het werk toont weliswaar verwantschap met kunstenaars uit de klassieke oudheid en de Renaissance, maar dit is niet haar uitgangspunt. Homan: ‘Een artistiek idee wordt langzaam kristalhelder: L’Imagine del cuore’ (Beeld van het Hart). Ideeën die haar beelden dragen zijn nauw verwant met humaniteit en universaliteit. Deze tijdloze begrippen vormen het centrale thema in haar werk. Homan zoekt altijd naar balans; tussen mannelijk en vrouwelijk, strijd en aanvaarding, emotie en berusting. Kenmerkend in haar werk is beweging, en tegelijkertijd ingetogenheid. De mens in een voorwaartse beweging, zijn grenzen verleggend, uitgebeeld in een verstilde dramatiek. Margot Homan beoogt met haar werk schoonheid en troost voor de beschouwer.
Het mooiste compliment dat Margot Homan ontving, was afkomstig van de belangrijkste kunsthistoricus van de 20e eeuw, de Oostenrijkse/Engelse hoogleraar (Oxford en Cambridge) Ernst Gombrich (1909-2001): ‘Ik heb kennis gemaakt met uw verbazingwekkende werk. Het is werkelijk een troost dat dergelijk meesterschap nog bestaat"