Traduit avec Google Translate. Texte original afficher .
De Utrechtse fijnschilder Herman van Rossum (1952-1991) was ca 50 jaar geleden een van de meest gevraagde en talentvolle schilders van het Nieuw Realisme. Er was een constante lijst wachtenden voor elk nieuw schilderij dat onder zijn vingers vandaan kwam. Van Rossum leefde voor en van zijn schilderkunst. Hij maakte zich een zeer verfijnde techniek eigen en schilderde vaak met slechts 3 haren op zijn penseel. Dat deed hij op een piepkleine zolderateliertje waar je niet eens rechtop kon staan. Daar zat hij, altijd met gebogen rug van het steeds maar ingespannen in dezelfde houding zitten. Zijn schilderijtjes zijn klein en hebben een puur romantische, dromerige inslag. Zijn penseelvoering leerde hij in het restauratie-atelier van het Centraal Museum in Utrecht. Van Rossum was 100 procent kunstenaar; hij zou nooit genoegen nemen met een kwaliteit waarvan de kleuren hun kracht zouden verliezen. Daarom maakte hij zijn kleuren zelf, volgens oude recepten. Niets kwam uit een tube en niets werd naar een foto geschilderd.
Ik heb dit vrouwenportret van Herman zelf gekregen toen hij eind jaren '70 exposeerde in mijn Galerie '77 in IJsselstein.