Peter Struycken - zeefdruk: geometrische compositie - 1966 - Vendu

Zeefdruk van Peter Struycken. Gemaakt door "Levission", uitgegeven door galerij Orez te Den Haag in 1966. Nummer: 154/200. Afmetingen blad: H48 x b48 cm. Het werk is rechts onderaan gesigneerd door de kunstenaar. De authenticiteit van het aangeboden werk wordt volledig gegarandeerd. Een certificaat van echtheid kan, op aanvraag, worden gemaild.

Het werk is moeilijk te fotograferen. De kleuren zijn in werkelijkheid licht groen met een iets donkere kleur groen in de "blokken". 

Omdat het werk plat verzonden moet worden, i.v.m. de dikte van het papier, zijn de verzendkosten iets hoger.

Struycken ging naar het Haagsche Lyceum en studeerde van 1957 tot 1962 aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. In 1964 werd hij docent aan de Hogeschool voor de kunsten Arnhem. In 1984 is Struycken benoemd tot Ridder in de orde van Oranje-Nassau. Struycken is een broer van acteur Carel Struycken.

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

Struycken maakt non-figuratief werk met verschillende kunstmedia, onder meer schilderijen, tekeningen, geweven werk, ruimtelijke vormen, film, video, digitale media en vormgeving van binnen- en buitenruimtes (vaak met behulp van computergestuurd licht).

Een van zijn bekendste werken is een serie postzegels uit 1981, die een uit puntjes opgebouwde beeltenis van koningin Beatrix tonen.

Werkwijze[bewerken | brontekst bewerken]

In 1969 gebruikte hij voor het eerst een computer om een kunstwerk te maken. Sinds die tijd vormt de computer een essentieel onderdeel van zijn onderzoek naar het in beeld brengen van structuren.

Zijn werk moet op een logische manier tot stand komen, ondubbelzinnig en controleerbaar zijn om inconsequenties te vermijden. Met behulp van de computer kan Struycken aan zijn kunstwerken een onderliggende structuur geven. Vanuit die structuur ontstaat dan een veelheid aan vormen, kleuren en processen die in al hun verscheidenheid toch diezelfde onderliggende structuur gemeen hebben.

Verlichting van gebouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Zo heeft hij voor verschillende gebouwen computergestuurde verlichting ontworpen, onder meer voor het plafond van het Muziektheater te Amsterdam, voor de gevel van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag en voor de arcade van het Nederlands Architectuurinstituut te Rotterdam. Verder ontwierp hij de inrichting en verlichting van de aula van het Beatrix College en de concertzaal te Tilburg.

Inrichting van openbare ruimte[bewerken | brontekst bewerken]

Ook zijn psychedelische tegelpatronen in de oude voetgangerstunnel te station Breda werden als revolutionair gezien. Het werk uit 1975 was een van zijn eerste volledig op de computer ontworpen tegelwerken. In juni 2012 werd de tunnel uit gebruik genomen bij de grootschalige verbouwing van het station.[1]

In 1978 ontwierp Struycken voor de gemeente Nijmegen het werk Blokken, een monumentaal, architectonisch werk dat bestaat uit drie grote blokken, die gedeeltelijk in de grond verzonken zijn. De Blokken bevonden zich van 1983 tot 1990 op het Takenhofplein en werden verplaatst in 1995 naar de verkeersrotonde Palkerplein tussen Nijmegen en Wijchen. Na jarenlange verwaarlozing werd het werk in 2009 gereinigd en opnieuw van de oorspronkelijke kleuren blauw-grijs, aubergine en karmijn voorzien. In de volksmond staat het werk bekend als de Struikelblokken.

Een ander opvallend ontwerp is dat van de Blauwe Golven, een inrichting van het Roermondsplein, onder de Nelson Mandelabrug in Arnhem, waar afwisselend blauwe en witte stroken straatsteen in een golvend geheel zijn gelegd. Dit kunstwerk is meermalen in opspraak geraakt. Vanwege de hoge parkeerdruk heeft de gemeente Arnhem er in 2004 en 2005 tijdelijk een parkeerplaats van gemaakt. Deze functie werd weer opgeheven in augustus 2005. In 2008 wilde de lokale partij Pro Arnhem af van het kunstwerk. De partij wilde er groen voor in de plaats hebben. Eind 2010 werd het gebied opnieuw in gebruik genomen als parkeerterrein en het kunstwerk doet tijdelijk dienst als parkeerterrein totdat de parkeergarage in het Rijnbooggebied wordt geopend.

In 1988 zijn tegelwanden gerealiseerd met 64 verschillende kleuren over 2,5 km gang in revalidatiecentrum De Hoogstraat aan de Rembrandtkade te Utrecht. Inmiddels is een groot deel van het oorspronkelijke werk verwijderd wegens een verbouwing.

In 1993 was hij de ontwerper van het beschilderde hekwerk rondom het gebouw van De Nederlandsche Bank, Westeinde 1, Amsterdam.

Struycken is ook veel met kleur bezig geweest. Voor verschillende gebouwen, waaronder het Martini Ziekenhuis en het Groninger Museum, ontwierp hij kleurpaletten.