Lei Molin - Jaren 60 - pasteus expressionistisch olieverf - Paarden II - gesigneerd - GROOT

Krachtig en pasteus ("dik in de verf") door de bekende "Limburgse Amsterdammer" lei Molin in de jaren 60 geschilderde olieverf op doek voorstelling van 2 wilde paarden. Op de achterzijde in blauwe verf gesigneerd (enigzins vaag). Doekmaat 60x40cm (HxB). 
Herkomst: collectie fr. Schreuders 







Lei Molin (Berg, 16 augustus 1927 - Eindhoven, 10 januari 1990)[1] was een Nederlands kunstschilder. Hij was getrouwd met de galeriehoudster Nine van Caldenborgh.

Het vroege werk van Molin is beïnvloed door het impressionisme. Tijdens zijn Valkenburgse periode schilderde hij in olieverf grote, abstracte doeken in uitbundige kleuren, waarbij Karel Appel een groot voorbeeld was. Daarnaast figuratieve tekeningen en gouaches in zwart-wit: landschappen, dorpsgezichten en portretten. In de jaren zestig verhuisde Molin naar Amsterdam. Hier sloot hij zich aan bij de zogenaamde "Amsterdamse Limburgers", waarvan ook Pieter Defesche, Jef Diederen en Ger Lataster deel uitmaakten.
In Amsterdam kwam hij onder invloed van Cobra en het minimalisme. Hij beperkte zich tot abstract werk, de uitbundige kleuren verdwenen uit zijn schilderijen en hij maakte vooral gebruik van wit, zwart en grijs. Vanaf de jaren 80 kwam de kleur in zijn werken terug en maakte hij een bijzonder expressieve periode door. Hij gebruikte onder andere plastic folie die hij in zijn schilderijen verwerkte. Molin heeft een aantal jaren in IJmuiden gewoond, waar hij zich liet inspireren door de havens. Het resultaat waren onder andere objecten, gemaakt van strandgoed. In 1988 werd aan hem de Jeanne Oosting Prijs toegekend.